Kort verslag van de vakantie

Dit is een korte opsomming van de vakantiegebeurtenissen en nauwelijks de moeite van het lezen waard als je niet mee bent geweest. Zoek je de smeuïge details? Beperk je dan tot de terugreis 4/5 januari.

26 december 2013, 2e kerstdag
Vertrek naar Gran Canaria, de laatste keer dat we dat kunnen betalen. De afgelopen weken waren druk (werk) en spannend (om het huis in de Narcisstraat rond te krijgen, met lange wachttijd om de hypotheek rond te krijgen, mede omdat ik zelfstandige ben). Dus om te vieren dat het nu (zo goed als) rond is, hebben we -nadat we gister alle ouders bezocht hebben (en van Marijk haar oude bank voor ons nieuwe huis)- uitgebreid gekookt: zalmterrine met Noordzee garnaaltjes voor papa en mama vooraf (ragout pasteitjes voor de meisjes), hazerugfilet met oesterzwammen (knaksworstjes voor de meisjes) en mouse au chocolat toe voor iedereen. Of er zat een fout garnaaltje tussen (eentje scandeerde 'Heil!' toen ik 'm opat) of ik had teveel gegeten, maar s-nachts werd ik behoorlijk ziek, waarbij ik moest vomeren om 02.00, 04.00 en 07.30. Doodziek hees ik me om 08.00 in de auto, om me kreunend naar Gran Canaria te begeven. Gelukkig kon ik vanaf dat moment alles binnenhouden, door een mix van Domperidon en Losec. Maris regelde de reis alleen (ik liep er als een zombie achteraan) en de meisjes zorgde goed voor me. Maris keek op Schiphol en Madrid zielig bij de incheck waardoor we voor haar zieke man voorrang kregen bij het boarden. Om 18.00 plaatselijke tijd landden we en pikte we de huurauto (Opel Astra Caravan 1.8) op. Dat ging allemaal soepel. Op weg naar het appartement in Playa de Aldea, nog even gestopt in Mogan om bij de Spar de hoogst noodzakelijke boodschapjes te doen. Ik had alleen maar behoefte aan crackertjes, dus in het huisje bleken we 3 verschillende pakken crackers gekocht te hebben. Huisje was hetzelfde als vorig jaar, alleen de WIFI was slechter.

27 december
Matig geslapen door een deuk in m'n matras (opgelost door er een trui achter te leggen), maar ik voelde me een heel stuk beter. Daarna een rondje door het dorpje gelopen (ik geschuifeld) en voor de deur koffie gedronken (ik thee). Daarna zijn we voor de lunch naar Puerto de Mogan gereden (ik zo kaal mogelijke pasta) aan de haven. Het weer was nog te fris om echt op het strand te gaan liggen. Wel lekker om weer terug te zijn hier. S avonds hebben we thuis gegeten.

28 december
Ik voelde me weer een beetje beter, dus zijn we naar Maspalomas gereden. Daar voelde ik me weer minder lekker. Dus het idee was om na de koffie (ik hele lichte groene thee) op het strand te gaan liggen. Donkere wolken pakten zich daarna direct samen, dus bedachten we dat een uitje naar de dierentuin een beter idee zou zijn. De dierentuin heeft me tot tranen geroerd, al voor ik binnen was: 102,- entree. Maar eerlijk is eerlijk, ondanks dat ze geen groot wild hadden, was het een heel erg mooie dierentuin, waar we een papegaaienshow hebben gezien en flamingo's (voor Laura). Je kon heel dicht bij de dieren komen (20 cm van kleine gekleurde vogels zonder hek ertussen en een maraboe-achtige die over het hek naar voorbijgangers hapte. Daarna na het aquarium een mooie dolfijnenshow gezien (in de regen). Op de terugweg hebben we (konijnen)pizza in Puerto de Mogan gegeten.

29 december
Het stormde behoorlijk. Dat betekent dat het gierde rond het huis (en door het huis, omdat de ramen nogal gammel zijn). Na het ontbijt zijn we eerst naar het strandje gelopen om de golven te zien. Die waren hoog en door de aflandige wind werd het water meteen weer teruggeblazen, Na de speeltuin en de koffie voor de deur (ik nog steeds thee), zijn we een ritje de bergen in gaan maken, langs het stuwmeer. In El Carrizal, een heel klein dorpje in de bergen (door ons ontdekt) hebben we wat gedronken voordat we weer langzaam terug zijn gereden. Thuis bonenschotel gemaakt.

30 december
Zoals voorspeld door de app was het weer vandaag prachtig. Dus zijn we naar Puerto de Mogan gereden voor de eerste echte stranddag. Laura wilde even bij de jurken(Flamengo)winkel kijken en zag daar roze glitterschoenen waar ze verliefd op werd. Daarna zijn we matig Spaans gaan eten aan de haven. Het zag er wel leuk uit, maar binnen de klauwen van de eerste bestelling viel het tegen: de 2 gerechten die we bestelden hadden ze niet ("We willen graag die en die", "Nee, dat kan niet", "Oh"). Toen het voorgerecht uit 2 verbrande stokbroodjes bleek te bestaan vreesden we het ergste. Ik checkte de naam van het etablissement om recensies op internet op te zoeken (dat zag de ober) en of dat hielp weet ik niet, maar daarna werd het beter. We kregen een salade en een kipschotel geserveerd, niet bijzonder, maar toevallig allemaal to the liking van mijn dochters, dus alles ging schoon op. Nog een ijsje aan de haven en toen terug.

Dinsdag 31 december
Oudejaarsdag, de dag van de oliebollen! Eerst maar eens 8 km wezen hardlopen. De afstand kan ik tegenwoordig goed aan, maar hier gaat het gelijk de onverharde berg op met een stijging van 400 meter over 2 kilometer) en dat trok ik maar matig. Na het ontbijt zijn we naarPlaya de Veneguera gereden, een plek waar we nog nooit eerder waren geweest. We hoopten daar natuurlijk een maagdelijk paradijs te treffen met witte stranden en blote zeemeerminnen. Na 10 km over een heel slecht pad met diepe kuilen en scherpe rotsen, kwamen we bij een kaal keienstrand met een paar nudisten. Ook leuk, maar anders. Dus zijn we na een halfuurtje weer teruggereden om de oliebollen voorbereidingen te treffen. Ik had beslag van huis meegenomen, maar kon hier nergens poedersuiker vinden. Dus een vijzel gekocht met met de dochters flink gestampt en gemalen. Voor de appelflappen hadden we kaneel nodig, maar we hadden alleen kaneelstokjes in huis, dus ook die gemalen (wat een harde dingen!). Toen zijn Lot en Maris gaan wandelen in de bergen en Laura en ik gaan bakken. Uiteindelijk hadden we 12 mooie flappen en ongeveer 20 bollen. Pasta gemaakt en met de meiden afgesproken dat we ze om 00.00 zouden wakker maken. Wij vielen echter tegen 22.30 bijna in slaap, dus we moesten echt ons best doen om het begin van 2014 bewust mee te maken. Gelukkig was het in Nederland een uur eerder middernacht, dus gingen onze moeders ons om 23.00 bellen. Meiden uit bed getrommeld, alle 4 de lokale vuurpijlen bewonderd ("Echt veel!" zei Lotte) en na een glaasje Champagne (appelsap voor de kleine dames) en een oliebol zijn we alle 4 gaan slapen.

Woensdag 1 januari
Geen goede voornemens. Zag een cartoon van 2 honden, die ene vraagt: "Wat zijn dat, goede voornemens?", zegt die ander: "Dat is een todo lijstje voor de eerste week van januari". Dus fris opgestaan (we lagen om 1 uur op bed na een half glaasje Champagne), ik om 08.00, Maris om 10.00. Ik deed even een pre-ontbijt met 2 appelflappen en 3 oliebollen om te testen of ze nog goed waren. Dat waren ze. Daarna na Mogan om op het strand te gaan liggen. Pa en ma worden te oud om nog echt de koude zee in te gaan, maar Laura en Lot laten zich daardoor niet meer tegenhouden. S avonds hebben een eerst een ommetje door het dorp gemaakt (Laura op jacht naar glitterschoentjes) voordat we bij een -voor ons- nieuwe Italiaan neerstreken. Prijzig, maar heel lekker. Maris had een heilbot en ik een mixed visschotel. De meiden hadden een berenpizza.

Donderdag 2 januari
Dit was de dag die we wisten dat zou komen: onze jaarlijkse (voor de laatste keer) rit naar Aegate. Een kustplaatsje in het noord-westen waar we al 3x eerder geweest zijn. Normaal regent het er, dus we draalden wat voordat we vertrokken. Dat dralen resulteerde in dat we eerst in ons eigen dorpje cappuccino gingen drinken (opa Jo koffie met slagroom uit een spuitbus met kaneel) en de meisjes op het stenen strand van stenen een troon voor Harald (de hond van Laura) maakten. Daarna wilden de tweeling nog in de speeltuin spelen, waardoor ik even alleen de auto ging tanken en boodschappen ging doen. De rit naar Aegate was net zo mooi als altijd, met wijdse uitzichten over de rostskusten en Maris die bij elke bocht uitriep: "Ah kijk, je kan Tenerife zien liggen!". In Aegate was het voor de verandering erg lekker weer, dus nadat we traditioneel naar de middelvinger van God hadden gekeken (een rots in zee) en een wandelingetje langs de zee hadden gemaakt, zochten we een terrasje voor een drankje -met een snackje-, dat uitliep op een bacchanaal met een hele grote pizza en grote salade. Dus terug in het appartementje alleen nog een boterhammetje gegeten.

Vrijdag 3 januari
Omdat we voor het laatst naar Gran Canaria op vakantie zijn (vanwege het nieuwe huis hebben we allemaal doemscenario's dat we onszelf dit soort dingen nooit meer kunnen permiteren), besluiten we nog 1x een stranddagje te doen (de allerlaatste van ons hele leven). Ik ben eerst 8 km wezen hardlopen en na het ontbijt met de laatste oliebollen (voordat we de rest weggooien), gaan we richting Puerto de Mogan. Na een week met de huur Opel Astra Caravan 1.8 durf ik mijn conclusie te trekken: de auto heeft een buitengewone mix van verbruik en vermogen. Erg hoog en erg laag, knap hoor. Als je hem keurig boven de 5000 in de toeren blijft janken is het best te doen in de bergen (bij sommige heuvels moet je terug naar z'n 1). De tijdsaanduiding verspringt regelmatig en er zit -heel luxe- een elektrische lendesteun op, die wel naar buiten wil, maar niet meer naar binnen. Rest van de stoel is overigens goed. In Mogan is het zo druk (markt), dat de parkeergarage vol is. Gelukkig vinden we verderop een gratis plekje. Van de 10 Euro die we op die manier besparen komen we voor 35,- kinderschoentjes (Laura loopt daar al de hele week om te vragen, voor haar verjaardag): gouwe glittergympen voor Lot, zilveren glitterpumps voor Laura. Na de koffie bij onze vaste Italiaan, zijn we in opperste concentratie op het strand gaan liggen: er moest genoten worden! Dat lukte tot 16.00, toen moesten de vrouwen plassen en eten, dus lieten we de handdoeken achter en deden we ons tegoed aan tosti's/clubsandwich/gefrituurde visschotel, terwijl Laura, Maris en ik aan het pesten waren. Daarna nog een uurtje op het strand gelegen en gefrisbeed. Op de terugweg kreeg Maris een mailtje binnen van de levensverzekering: de hypotheker kan nog geen groen licht geven, omdat de levensverzekering nog aanvullende vragen heeft en info wil van de huisarts (waarom Maris zo klein is, of wat er 15 jaar geleden met mijn maag was?) en waarom we nog niet op de brief gereageerd hadden die ze vorige week naar ons huisadres hadden gestuurd. Nou ja, dealen we morgen wel mee.Omdat de 'lunch' nogal uitgebreid en laat was, had iedereen weinig trek terug bij het appartementje. Mijn pasta met mossels (die heerlijk was) viel daardoor een beetje in het water. Om 21.00 hadden we alles ingepakt.

Terugreis 4 januari
06.00 op (en 05.50, 05.30, 05.00, 04.00, 02.00 wakker en 00.00 (dankzij de spaanse zanger met grote versterker bij het cafe om de hoek), vanwege de wekker-in-de-gaten-houden en de deuk in het matras (trui had ik al in de koffer gedaan). Soepele reis naar het vliegveld, alleen vliegtuig anderhalf uur vertraagd. De auto met teveel benzine ingeleverd (was een leeg-naar-leeg deal en dan wil ik 'm ook echt leeg inleveren). De meter gaf eergister 'leeg' aan, maar nadat ik er voor 20,- peut in had gegooid, zei de meter 'oeps, sorry, er zat toch nog 20 liter in'. Wel lekkere Starbucks (met vanaf 1 januari een extra shot standaard in de cappuccino). We waren keurig 20 minuten te laat bij de incheck en een halfuur te laat bij de gate. Gelukkig had Air Europa daar rekening mee gehouden en 45 minuten vertraging ingebouwd. We zitten nu, bijna 2 uur na de bedoelde vertrektijd in het vliegtuig te wachten tot we opstijgen. De piloot meldt net dat er nog 45 minuten wachten bijkomt. Dat wordt krapjes: we moeten overstappen op Madrid en ons vliegtuig vertrekt daar om 15.00, terwijl we er om 15.00 landen volgens de huidige planning...

Zondag 5 januari
Gister 15.00 zou het vliegtuig vanaf Madrid vertrekken. Tel bij onze aankomst een uur tijdverschil op, waardoor we pas om 16.00 landden, dan is duidelijk dat we de connecting flight ruimschootsch mistten. Er werd volstrekt niet aangegeven wat we moesten doen (sterker, aan boord werden de connecting gates doorgegeven alsof er niks aan de hand was). Onze koffers waren doorgelabeld naar Amsterdam en de meisjes moesten plassen ("Ik moet heel nodig plassen!!!"), dus eerst zijn we naar de WC gegaan en toen op onderzoek uit. Gedegen inventarisatie wees uit dat het Air Europa vliegtuig al weg was (of we waren heel vroeg, want de gate was compleet verlaten...) En we hadden op Gran Canaria gehoord dat we sowieso bij de KLM balie onze instapkaarten moesten ophalen. Dus wij naar de KLM balie. Die verwees ons door naar de Air Europa balie, buiten de douane op de 2e verdieping.

Aangezien Madrid airport niet uitblinkt in bewegwijzering (er zijn verhalen bekend van luchhavenmedewerkers die verdwaalden en nooit meer zijn teruggevonden), duurde het even voordat we de balie gevonden hadden. Daar was het buitengewoon -opmerkelijk omdat er 300 mensen vertraagd waren met ons vliegtuig- rustig. Dit bleek de transfer desk (waarvan wij dachten dat we die nodig hadden), maar wij moesten natuurlijk naar de service desk! Andere kant van de terminal. Die was gelukkig makkelijk te vinden, omdat daar al een gigantische rij stond. We schoven als 20ste aan. Na een half uur bleek de rij nog helemaal niet gigantisch, want achter ons waren nog zeker 60 mensen aangeschoven. Weer een halfuur later (sta je dan, met je kinderen in de rij), werd de stemming langzaam grimmiger, A) omdat dezelfde mensen nog steeds vooraan stonden in de rij, B) omdat anderen links en rechts probeerden voor te dringen, C) omdat de enige meneer die tot nu toe 'geholpen' was weer boos terug kwam benen, omdat de tickets die hij had meegekregen verderop niet werden geaccepteerd.

Na een krappe anderhalf uur waren we aan de beurt, geen begroeting, geen oogcontact, slechts een 'wat wilt u?'. Dus wij verhaal uitgelegd en het beste wat de mevrouw kon doen was een vlucht boeken voor morgen(zondag)ochtend 07.35 en een hotelovernachting. Het hotel kon bereikt worden met een shuttle om de hoek (waar we al een uur mensen zagen wachten. Die kwamen af en toe binnen bij de balie vragen wanneer die %$*%@$*& shuttle eindelijk zou komen). MAAAARRRRR, voordat we met de shuttle mee zouden mogen, moesten we bij de transfer desk eerst onze boarding cards gaan ophalen. Andere kant van de terminal. Daar in de rij voor de instapkaarten. Helaas kon die meneer alleen maar boekingen doen, dus die deed braaf een boeking voor een vlucht voor ons voor de zondagochtend 07.35. De boarding cards mochten we bij weer een andere balie ophalen, steeds in de rij achter dezelfde mensen van de vorige rij (je leert elkaar zo wel een beetje kennen).

Toen moesten we nog terug, 2 verdiepingen naar beneden, om weer door de douane te gaan om onze koffers op te halen. Want die waren wel doorgelabeld, maar zonder vliegtuig gingen ze nergens naartoe. Slim als we waren hadden we bedacht om er het hoogstnodige uit te halen en ze alvast voor morgen in te checken. Dat scheelt een hoop gesjouw en geeft morgen tijdswinst, want 07.35 vliegen, betekent, 06.50 boarden, 06.15 koffers inchecken, 06.00 weg uit het hotel, dus 05.15 op. Maar dat mocht helaas niet van Air Europa. Nu moesten we eigenlijk weer 2 etages omhoog, om aan de andere kant van de terminal achter in de rij (achter al onze nieuwe vrienden) te gaan wachten op de %$#&*%$*shuttle naar het hotel. Heel gek, daar hadden we niet meer zo'n zin in (vooral Laura en Charlotte niet), dus hebben we een taxi genomen.

Bij het hotel kwamen we achteraan in de rij, (achter onze, intussen, goede vrienden) om in te checken. Daar kregen we 2 kamers voor 2 personen en diner vouchers. "Uh... 2 kamers voor 2? We zijn een gezin van 4..". De man van de receptie vond dat die rekensom precies klopte. Wij niet en vroegen een kamer voor vier, maar daar deden ze niet aan. Dus Maris met Charlotte in de ene kamer en ik met Laura in de andere. Op de gang kwamen we Lenny en Henk en WIlma en Harm tegen, uit de rij. Nou, dat was toevallig! Daarna gezellig met de hele groep gegeten. We wilden 2 appelsap en biertje en een cola, maar het arrangement bestond uit een fles water en een fles wijn per gezin. Verder was het buffet erg uitgebreid en lekker. Om 22.00 lagen Laura en ik, na de laatste potjes pesten in bed.

Toch was het vanmorgen erg vroeg toen om 05.15 de wekker ging. In de bus waren we alweer een beetje wakker om 06.00, want het was gezellig om iedereen weer te zien. Inchecken enzo ging snel en terwijl Maris en de kids bij de gate stonden te wachten, ging ik nog even met een van onze nieuwe vrienden koffie/thee/water/broodjes scoren. Nu vliegen we boven Eindhoven en hebben de daling ingezet. We landen rond 10.30, dan zitten we rond 11.15 in de auto en zijn rond 12.00 thuis.

Dan kan ik vlug mijn koffer uitpakken, overhemden strijken en koffer inpakken, want om 17.00 staat Patrick voor de deur omdat we samen naar Frankfurt moeten voor een Audi training. Lekker ff weg van huis.


Naschrift: landen ging soepel, alles op tijd. Parkeren hadden we dit keer weer eens op Schiphol zelf gedaan en niet bij een van de bedrijfjes in de buurt. Er was namelijk een aanbieding voor 80,- als je vooraf boekte en betaalde. Dan kon je met he creditcard als bewijs in- en uitrijden. Dus 2e kerstdag met m'n zieke lichaam, ik uit de auto hangen om m'n (net geblokkeerde*) credit card in te voeren, maar die paal bleef 'm uitspugen. Alarmlichten aan, toch auto's er achter gaan staan om te wachten, op de bel gedrukt voor contact: "O, met credit card binnenrijden? Dat gaat de hele tijd mis. Trek maar een kaartje en meld je maar aan de balie." Dus met ziek lichaam mezelf naar de balie gesleept. "Nee meneer, u kunt pas melding maken van de fout bij terugkomst." Dus net melding gemaakt. "Ah, met de credit card zeker. Dat gaat de hele tijd mis. We zien trouwens dat u een dag later terug bent, kassa! Kunt u nog ff 23,- extra pinnen?" Hele goeie actie van Schiphol!

*1e kerstdag werd ik -keurig- door ICS card services gebeld. "Excuses dat we storen tijdens kerst...", de computer had een opmerkelijk patroon in mijn uitgaven ontdekt. Ik zou die dag 2 kleine uitgaven online hebben gedaan bij bedrijven waar ik nog nooit gekocht had. "Klopt dat?" Nee dus. Dus credit card geblokkeerd. Was wel lekker zonder credit card op vakantie, erg goedkoop!