Onderweg en daaro

Donderdag 24 juli
10.45 weggereden van huis. Laura gaf het vooruitzicht op de vakantie een 9 out of 10, omdat het thuis -in ons nieuwe huis in Woerden- ook al zo leuk is. Vorige week nog een afspraak gehad bij de dealer om de A4 een navigatie-update te geven, maar die stond in backorder, dus op vakantie met de oude kaarten. Nu maar hopen dat Italië nog steeds ligt waar het vorig jaar lag. We zouden trouwens helemaal niet op vakantie gaan dit jaar, omdat we net een nieuw huis hadden gekocht. Mariska zei in december (14e) dat het verstandiger was om een jaartje 'rustig aan te doen' qua vakanties. Dat duurde tot later in december (15e). "Een weekje naar Frankrijk moet er nog wel van af kunnen". Zo groeide het plan naar 2 weken. Naar Zuid-Frankrijk. Naar Noord-Italie. Naar 3 weken. Naar Midden-Italie. En nu doen we het weer zoals vanouds. Alleen omdat we vrij laat gingen kijken/boeken, hebben we nu een huisje in Toscane (niet onze eerste keuze), zo'n 60 km van zee.

Om 10.50 stonden we, auto volgepakt, bij de Jumbo in Woerden om te pinnen. Daar bedacht Mariska dat ze de broodjes en de strandbal op het dak van de auto had laten liggen toen we thuis wegreden. Goed argument voor mij om nog even terug naar huis te rijden (voornamelijk om te kijken of in die 10 minuten dat we al op reis waren, de cover voor mijn nieuwe e-reader was bezorgd (niet dus)). Broodjes en bal onvindbaar. Dus Maris opgepikt bij de pinautomaat en voor de zekerheid nog een keer naar huis gereden (nog geen e-reader cover), maar zonder broodjes/bal-succes. Ik houd er voorlopig nog even rekening mee dat ergens in midden Italië er een oranje prop bal/schimmelende broodjes onder de voorstoel vandaan komt.

Intussen was het 11.30 en zijn we om de verloren tijd in te halen in een streep doorgereden naar De Meern (12 kilometer), waar de Starbucks zit voor de eerste koffie/appelsap-stop. Met chocolade-cake, tosti en croissants erbij hadden we meteen het budget van de eerste week vakantie er doorheen gejast. Toen hebben we echt de sokken erin gezet en zijn zo'n 500 km doorgereden naar Würzburg, vlakbij Ingolstadt. Daar kwamen we in 25 kilometer file (ik boven op mijn rem, elastiekjes om me oren, Laura boos dat ik tijdens het loomen zomaar boven op mijn rem was gaan staan, na een goed gesprek hebben Laura en ik samen besloten dat in voorkomende gevallen het toch handig is om vol op de rem te gaan staan) en dat was voor ons het signaal om de snelweg te verlaten en een hotel te boeken.

Met booking.com hadden we al gauw iets gevonden en geboekt. Daar aangekomen bleken ze A) ons niet te verwachten, B) uberhaupt geen vierpersoonskamers te hebben C) nog nooit van booking.com te hebben gehoorden ("BuchungPunktCom??"). Aardige mevrouw achter de balie ging 2 nabijgelegen hotels bellen om te kijken wat die voor ons konden doen. De ene had een 2 persoons vochtige kelder beschikbaar (volgens die mevrouw) en die andere een penthouse met wirlpool in de woonkamer inclusief Champagne voor 799,- per nacht, maar ja, dat budget hadden we bij de Starbucks vanmorgen al stukgeslagen. Dus ging de mevrouw regelen dat er een extra vouwbed in een 3 persoonskamer werd opgesteld. Ik herinnerde me dat Wurzburg een leuk oud centrum heeft, dus we vroegen aan de aardige mevrouw waar we konden eten. "Oei, moeilijk verhaal, alles dicht, ver weg, vies eten in het centrum..." Maar gelukkig had haar broer een Imbis aan de overkant van de straat (porta cabin met wat tafeltjes en stoeltjes voor de deur). Daar lekker een Schgnitzzell gegeten met patatjes, op het terrasje in het zonnetje.

Vrijdag 25 juli:
10.30 onderweg richting Ingolstadt voor een korte bedevaartstocht. Navi zei dat we de snelweg moesten ontwijken vanwege de wegopbrekingen, dus zijn we binnendoor gereden. Om 12.30 waren we er en hebben, na een kort bezoekje aan de Audi-shop en Audi-aflevercentrum, een kopje cappuccino met Kai gedronken bij het Audi-restaurant (ik had Mariska goede koffie beloofd en dat hebben ze bij Audi). Daarna nog even naar het Audi-marketinggebouw gelopen om Erik te zien (die nam ons mee naar de topverdieping voor het uitzicht, maar heeft zelf hoogtevrees en moest door Charlotte en mij aan de hand mee naar beneden worden genomen) en te vragen hoe het met hoogzwangere Doortje gaat. Daarna zijn we even naar het Audi-museum geweest en nadat de meisjes van de Audi-informatiemedewerkster een mini A1 (Audi) en snoepjes hadden gekregen, zijn we met de A4 doorgereden, met iets gezwindere spoed dan gepland, maar Kai vertelde ons dat vandaag in Duitsland de vakanties beginnen en dat het erg druk vandaag en morgen op de snelweg zou worden. De check onderweg bevestigde de drukte vandaag in Duitsland, maar ook dat het morgen ZWARTE ZATERDAG in Italië zou zijn.

Ten zuiden van München werd het inderdaad druk, maar door listige omrijbegeleiding door Mariska (opeens zaten we weer midden in München, maar daar zat vast een strak plan achter), waren we uiteindelijk tegen 20.00 toch in Noord-Italië. Tot onze schik, spraken ze daar nog gewoon Duits (ondanks dat we al 50 km Italië in waren). Uiteindelijk vonden we via BuchungPuntCom een betaalbaar appartement in de bergen, gerund door een beetje engige Duitser (heeft zich hier vast na de 2e wereldoorlog verstopt). Na een matig maaltje in een ruim appartement geslapen (we hadden gescheiden slaapkamers, dat voorkwam dat ik om 06.00 (en 05.00, 04.30 en 03.30) door Laura d'r hoesten werd gewekt zoals gister.

Zaterdag 26 juli:
Dus lekker uitgerust naar de ontbijtzaal, kostte 24,- voor wat crackers (kan je van naar de Starbucks), maar je moet toch wat. Daarna vertrokken en direct achteraan in de file aangesloten. Yep, (erg) zwarte zaterdag. Na 2 uur waren we 50 kilometer verder en dan weet je gelijk weer waarom we normaal gesproken zo ons best doen om deze zaterdag te mijden. Toch was de stemming in de auto opperbest. Het regende buiten, dus kon je maar beter in de auto zitten en we hadden luister CD's van Mees Kees bij ons en dat is echt een aanrader.

Om 13.00 gestopt voor heerlijke cappuccino en een lekker broodje in een heel erg druk wegrestaurantje (alle andere zwarte zaterdagvierders hadden massaal hetzelfde idee opgevat om koffie te gaan drinken, sterker, ik kreeg het vermoeden dat die zwarte zaterdaghype ontstaan was omdat iedereen hier koffie wilde drinken). Daarna -ik denk dat de rest bleef koffieleuten- was het een stuk rustiger op de weg en konden we 300 km doorrijden met 130 a 140 a 150 (de vrije interpretatie van verkeersregels die hier geoorloofd is). Vlak na Firenze werd het weer even druk, maar we hadden met de mevrouw van het huisje afgesproken dat we bij het huisje zouden zijn tussen 15.30 en 19.30 en het was 17.00, dus dat leek mooi te gaan kloppen.

Om 18.00 namen we de afslag Colle di Val D'elsa, vlak bij het huisje. De plaats -Coneo- waar het huisje ligt, staat echter niet op de kaart/oude navi (nu snap je de onontbeerlijke update die ik besteld had). Dus na wat zoeken ergens aangebeld en de weg gevraagd. De aardige meneer probeerde eerst uit te leggen waar hoe we moesten rijden, maar uiteindelijk besloot ie zijn auto te pakken en ons voor te rijden. Toen bleek dat ie het ook niet wist, maar gelukkig, terwijl we achter hem aanreden, zagen we zelf het huisje liggen en kwamen daar om 18.45 aan.

Huisje bleek een huis (10 kamers) en de tuin is 50x50 meter, met fruitbomen, olijfbomen en een wijngaard (en heel veel muggen, die zich sinds onze boeking op een streng dieet hadden gesteld met het vooruitzicht dat 4 Nederlanders zich 2 weken vol overgave kwamen aanbieden). Huis was van de overleden schoonouders geweest en ergens geeft het ook wel het gevoel alsof er sinds die tijd (ergens in 1734) weinig meer aan de inboedel gedaan is. Niet verkeerd, wel een beetje samengeraapt zooitje.

Nadat we rondleiding hadden afgerond, "pas op met alle oude meubeltjes" en "NOOIT 2 elektrische apparaten tegelijk aanzetten" (boiler, wasmachine, afzuigkap, verlichting), "NOOIT de tuinverlichting aanzetten als het regent", "NOOIT de sleutel binnen laten liggen als je de deur achter je dicht laat vallen", de welkoms fles wijn in ontvangst genomen. Toen afscheid genomen van de mensen (Mariska rende er nog achteraan om te vragen hoe WIFI werkt, maar dat bleek sinds vorig jaar uitgeschakeld, maandag zouden ze het fixen) en naar het dorp gereden om boodschappen te doen. We hebben alleen het hoogst noodzakelijke gehaald, omdat hier morgen -zondag- de supermarkt ook gewoon open is. Op de terugweg afhaalpizza gehaald en toen thuis in de tuin lekker zitten smikkelen, terwijl de muggen lekker van ons zaten te smikkelen.

Zondag 27 juli:
Na een goeie nacht op een matig bed lekker ontbeten in de tuin. Ondanks de weersvoorspellingen die tot vrijdag matig zijn (23 graden en veel regen) was het lekker en droog genoeg om buiten te ontbijten. Daarna zijn we naar San Gimignano gereden (om de hoek). Daar waren we al zo vaak geweest (4 jaar geleden), dat ik met een gerust geweten ergens op een terrasje kon neerstrijken en mijn e-book kon gaan lezen. Maris vond gelukkig (voor haar) in de reisgids nog een parkje waar we nog nooit geweest waren, dus zijn we daar na de koffie heen gelopen.

Het plaatsje staat bekend om de hoge torens waarmee rijke bewoners elkaar de loef probeerden af te steken (mijn toren is lekker langer dan de jouwe), waardoor we tijdens de wandeling -veilig, zelfs zonder omhoog te kijken- konden zeggen tegen elkaar: "Oh wat een mooie hoge toren!" Daarna zijn we doorgelopen naar de gesloten supermarkt die op zondag open hoort te zijn. Vervolgens zijn we met de auto naar de volgende gesloten supermarkt die op zondag open hoort te zijn doorgereden. Toen begrepen we dat we -veilig, zelfs zonder te kijken- vandaag konden zeggen tegen elkaar: "Oh, weer een gesloten supermarkt!". Toen terug naar het huisje, waar we in de tuin lekker hebben gelezen en een beetje gewerkt. Er kwamen nog 2 mensen door ons gesloten hek, die buiten ons gezichtsveld om achter het huis probeerden te komen. Ze hadden al een uurtje eerder vanuit de auto naar ons huis staan kijken, maar toen Mariska op ze afstapte, bleken het onschuldige toeristen te zijn dachten dat het een doorlopend weggetje was. Toen dropen ze af naar hun uit het zicht geparkeerde auto. Mariska gerustgesteld, ik doe voor vertrek nu steeds alles dubbel op slot. 'S-avonds zijn we in San Gimignano uit eten gegaan. Lekker gegeten in mooi historisch pand met uitzicht over de omgeving.

Maandag 28 juli:
Wederom buiten kunnen ontbijten, het was zelfs heet vanmorgen! De weersvoorspelling was goed, dus hebben we besloten om vandaag naar het strand te gaan. Onderweg wilde we in Volterra koffie drinken. Ook daar waren we (o.a. met Bas en Edith) al geweest. We vonden een parkeerplekje bij een meneer die het beleid hanteerde dat je zelf mocht bepalen wat je betaalde voor het het parkeren. Nadat we -op mijn suggestie- 5 Euro parkeergeld hadden betaald, vond Maris dat zo duur, dat het dagje strand geskipt werd (nog steeds spijt van Starbucks) en we de rest van de dag in Volterra hebben doorgebracht. Eerst met cappuccino en crêpes (met ham/kaas, jam en nutella) op een terrasje en toen (het begon te regenen) een bezoekje aan baptisterium en een rondwandelingetje door de stad. Rond 16.00 zijn we naar de -nu open- supermarkt gereden om ingrediënten (kip en sla) voor ons kip met sla diner te kopen.

Dinsdag 29 juli:
Maris eerst vanmorgen hard gelopen (en ligt daarmee voor op mij). Binnen ontbeten (harde regen) en om 11.00 kwam de eigenaresse een WIFI dongelachtigheid brengen voor internet. Een mooi compact-zo-in-het-stopcontact-steek-doosje. Was daar erg blij mee. Ik heb direct de SIM-kaart eruit gesloopt en in mijn eigen apparatuur gebouwd. Zo, Italiaans internet voelt toch beter dan Nederlands roaming internet. Apje van Anna dat ze op kantoor was en dat het huis geen waterschade had (slecht weer in Nederland). Omdat het hier ook nog steeds matig weer was, hadden we gepland om een abdij MET dak te bezoeken, op 70 km van het huisje. Leuke rit, mooie omgeving en aardige abdij (nog in gebruik). Onderweg nog even koffie gedronken in Montiregioni (waren we al geweest) waar we een klein wandelingetje hebben gemaakt -en veilig, zonder naar boven te kijken konden zeggen: "oh wat jammer dat ze hier geen torens hebben!" (ze hebben daar namelijk gen torens). We zijn nog even naar de trap gelopen om de stadsmuur te beklimmen, maar die zat met de supermarkten in het complot en was dus net dicht. De reisgids maakte gewag van lonkende dames op de Fresco's in de abdij (waarvan een aantal aangekleed zijn in de 16e eeuw om de monniken niet te verlokken), maar er waren nog steeds veel engelen met hele grote borsten, dik billige schonen en schalks kijkende deernen te ontwaren. Op de terugweg nog even boodschapjes gedaan en thuis bloemkool met konijn gegeten en Laura patience geleerd.

Woensdag 30 juli:
We zouden vandaag met tante Atty, Jolanda en Rianne afspreken. Die hebben vlak bij Florence een hotelletje, alleen kregen we gister een apje dat Rianne met keelontsteking op bed ligt. Toch vandaag met Jolanda en Atty afgesproken (ze willen San Gimignano bezoeken). Weer weer matig, dus binnen ontbeten en aan vakantieverslag gewerkt. Om 14.30 eerst alle muggen op de eerste verdieping in hun nekvelletje gepakt en uitgelegd dat de vette jaren voorbij waren en toen met behulp van BAYER de boven verdieping vol muggengif gezet. Toen naar San Gimignano gereden en om 15.00 troffen we tante en nicht in de stromende regen bij de waterput. Nadat we onder een grote parasolleplu wat gedronken hadden, hebben we met z'n allen de plaatselijke baseliekdom bezocht. Daarna een wanderlingetje door de stad gemaakt en uiteindelijk op een terrasje neergestreken. Daar wilden we pizza gaan eten, maar we mochten van de onvriendelijke ober geen 6 stoelen rond de veel te krap geplaatste tafeltjes zetten en toen bleek dat zijn overheerlijke pizza's van Dr. Oetker* waren, zijn we op zoek gegaan naar een ander etablissement. Uitgekomen bij het prettige restaurant waar we van de week al gegeten hadden en na de heerlijke pizza's nog even bij de ijscoman een ijsje gehaald. Daar nog even met Michiel en Linda staan praten (oude bekenden die we bij de waterput tegenkwamen, die hier ook op vakantie zijn, maar dan met de camper) en toen afscheid genomen van de familie en terug naar het huisje gereden. Het stikt hier werkelijk van de Nederlanders, dus het is nog een wonder dat we maar 4 bekenden gezien hebben vandaag.


* op de kaart stond dat de pizza's bevroren waren geweest.
Met vriendelijke groet