Deel 2

Donderdag 31 juli:
Vanmorgen 5 km hard gelopen. Weer was beter, maar nog niet zoals beloofd. Ontbeten zonder muggen, maar met steekvliegen. Laura heimwee, vooral naar fruithagel, speculoos, haar knuffels, haar kussen en de juf. Omdat het voor het eerst echt lekker weer was, hadden we een stranddag besloten. Onderweg nog bij een terrasje koffie gedronken. We zaten daar aan een tafeltje toen de oberin onze tafel kwam dekken. "We willen alleen wat drinken" zeiden we. Toen liep ze weg en kwam niet meer terug. Het duurde een kleine 20 minuten voordat we doorhadden dat, omdat we alleen wat wilden drinken, we terugvielen op het selfservice concept. Dus Maris naar binnen voor cappuccino. De Italianen hebben zo'n heerlijk systeem met dat je eerst je bestelling moet doen en afrekenen bij de balie waar je niet je koffie kan krijgen, om dan met het bonnetje bij de juiste balie(s) je spullen kan ophalen.

Toen door naar het strand. Onderweg stond een meneer (met een met mensen volgeladen Peugeot 406) druk naar iedere voorbijganger te gebaren dat ze moesten stoppen. Iedereen reed er met een grote boog omheen. Wij stopten natuurlijk weer. De man zat in een situatie die we allemaal geregeld meemaken: hij was een Indiër die op weg was naar de boot in Livorno om naar Engeland te varen en hij had nog maar weinig tijd en z'n geld was op en z'n credit card geblokkeerd en z'n benzine op. En als we 5 of 7 Euro voor hem hadden, dan zou ie het net redden en we zouden zijn horloge krijgen. Dat hoefden we niet, maar we hebben hem wel 20 Euro gegeven. Waarom? Vanavond zag ik van een Singaporese kennis een filmpje. Iemand gaat daar de Food corners langs (goedkope openbare kantine's met lekker eten). Hij spreekt mensen aan dat ie honger heeft en of ze hem kunnen helpen. Niemand is daartoe bereid. Nieuw shot: 2 jongens brengen een zwerver in het park een fastfood maaltijd. Dan loopt ie jongen uit de Food corner naar die zwerver en vraagt of ie wat te eten voor hem heeft. De zwerver deelt zijn maaltijd. Dan geven die 2 jongens een paar dollar aan een andere zwerver. De Foodcorder jongen komt weer langs en vraagt die zwerver om wat geld. De zwerver deelt zijn geld. De eindboodschap: Sometimes those who have less, give more. We make a living by what we get, but we make a life by what we give." Vond hem mooi. Daarom dus.

Bij het strand was het even zoeken naar een parkeerplaats, maar uiteindelijk vonden we in het bos een verzopen parkeerterrein dat in een diepe modderpoel was veranderd. Daardoor waren er plekken vrij. Lang leve de quattro! Hij stond heel stoer en vies te wezen daar. Toen een parasolletje en 2 stoeltjes gehuurd voor 30 Euro voor een halve dag(en dan nog zeuren over die Indiër), dus hier komen we nooit meer terug (morgen misschien nog een keertje). Op de terugweg lopend naar de auto, kwamen er 2 Nederlanders met 2 surfplankjes uit een winkeltje. Ze hadden er 1 gekocht, maar die bleek een beetje beschadigd, dus hadden ze 'm geruild, maar ook de beschadigde meegekregen. Of wij die wilden. Dus nu hebben de meisjes 3 surfplankjes (2 kleine en de nieuwe grotere). Ook van het terrein af deed de quattro het weer stoer (vooral hoe ik erbij keek). Thuis macaroni gegeten. Ik had al een paar dagen een opgezet gevoel en opeens wist ik waarom: Om 23.00 melding dat we weer oom en tante zijn geworden. Van Minka, gezonde dochter van Bas en Edith. (Ik dacht eerst Mink K., vernoemd naar de crimineel).

Vrijdag 1 augustus:
Vanmorgen heeft de mevrouw van het huisje de gebruikte handdoeken opgehaald en, belangrijker, de WIFI router, omdat het data tegoed op was. Toen weer naar het strand (vandaag begint de vakantie in Italië, dus vanaf morgen -zeker in het weekend- zal het stervens druk zijn op het strand). Onderweg koffie gedronken bij een terrasje waar je helemaal niks mocht: op het parkeerterreintje stonden 3 grote borden dat je er ALLEEN mocht parkeren als je voor het restaurantje kwam (er was in de omtrek van kilometers niks anders, dus ik vroeg me af wie er verder zou willen parkeren, strandgasten die nog lekker 5 uur naar zee wilde lopen?), bij het leuke fonteintje op het terras stond een groot geel bord (waardoor je het fonteintje nauwelijks meer zag) dat je er niet mocht spelen en niet in of aan het water mocht zitten. Aan de muur hingen 9(!) borden in 3 talen wat er wel (niks) en niet (alles) mocht. Nadat we daar gezellig gezeten hadden (en lekkere broodjes voor op het strand mee hadden genomen), gingen we door naar het strand. Dit keer namen we een vrij strand (gratish) onder ons eigen parasolletje, meisjes vechten met nieuwe surfplank, wij lekker gelezen. Surfplankje won en meisjes nemen nu weer de kleine plankjes mee. Op de terugweg boodschapjes bij de Coop gedaan en pizza gehaald vlak bij het huis. Blijkbaar de beste pizzaria van heel Colle, want het terras zat vol en de voorgespiegelde 20 minuten wachttijd werden er meer dan 40 (maar ja, we hadden ook meer dan 1 pizza), daardoor waren we pas om 22.00 thuis en lagen de meiden er om 23.30 in.

Zaterdag 2 augustus:
Vandaag lekker een dagje thuis. Eerst uitgeslapen en toen beseft dat het inderdaad de beste pizzaria was. Zowel Maris als ik hadden teveel pizza gegeten. Dus weer terug op een streng regime met alleen fruit als ontbijt (Maris smokkelde nog een beetje met corn flakes met gesuikerde yogurt, 3 crackers met dik beleg en 2 boterhammen, maar de watermeloen was een goed begin). De mevrouw van het huisje had gistermiddag de router al teruggebracht met nieuw tegoed, Maar kwam nu de rest van de eerste lichting handdoeken halen, die ze zelf blijkbaar ook ergens gehuurd had en die ze als 1 pakketje terug moest brengen. Gelukkig woont ze slechts een half uur rijden van het huisje.

Daarna tot 11.30 ontbeten, 2 wassen gedraaid en toen even koffie gedronken in Colle, het plaatsje om de hoek. We waren daar de oude stadspoort door gewandeld en het eerste restaurantje bleek vol, maar de 2e had een leuk terrasje. Na de koffie liepen we een stukje door en zagen toen een nog leuker terrasje met fontein en 30 Nederlanders. Dus daar weer neergestreken, zodat de meiden in de fontein konden spelen en ik bruscetta met een Corona kon genieten tot 17.00 (so much voor een dagje thuis blijven). Daarna met 2 natte dochters nog een rondje door het oude stadje gelopen. 's Avonds salades en konijn gegeten en auto gewassen met de volledige set die ik van thuis had meegenomen (lekker al die vieze modder van het parkeerterrein eraf). Het rolluik bij de meisjes in de kamer kon niet meer dicht, dus weer iets voor op m'n todo lijst!


Zondag 3 augustus:
Mariska was al vroeg wezen hardlopen, ze wordt steeds fanatieker! Voorspelling voor vandaag was regen, maar het is afwisselend bewolkt en zonnig. Vanwege de voorspelling was ik bijtijds op, om voor de regen de auto in de was te zetten en de was (andere was) van de lijn te halen. Daarna het rolluik gemaakt, ontbeten en naar Montepulciano (een oud Italiaans plaatsje) gereden. Eerst in Colle bij de fontein koffie gedronken. Maris zei nog tegen Charlotte: "Ik zou het in principe op prijs stellen als je vandaag bij het recreëren rond de fontein tamelijk terughoudend zou willen zijn bij het bevochtigen van je gewaad. Indien je dat namelijk veronachtzaamt, zal je zien dat de klamvochtigheid van je tuniek dermate hoog is, dat je het als oncomfortabel zal ervaren op weg naar het strand." Maar dacht je dat Charlotte zich iets aantrok van deze luide en duidelijke boodschap? Nee! Maris was geschokt.

Toen door naar Montepulciano en, zoals reeds aangekondigd door de reisgids, was het inderdaad een oud Italiaans plaatsje. 4 kerken bekeken en Charlotte 4 bidprentjes bemachtigd (bij de eerste nog 50 cent gedoneerd, maar Lotte ontdekte al gauw dat als je dat niet deed, de bliksem niet insloeg). Ik ben net Het Bernini mysterie van Dan Brown aan het lezen en die claimt dat het Vaticaan een kas van rond de 48 miljard Euro heeft. Daar kunnen wel wat bidprentjes van af). In Montepulciano bleek een trommelaars en vlaggengooiers wedstrijd. Dus moesten we hier en daar de groepen trommelaars en vlaggengooiers ontwijken (zodat er geen vlag op ons hoofd zou vallen, sommigen waren aanzienlijk beter in het gooien dan in het vangen) op weg naar het centrale plein waar de uitendelijke wedstrijd plaatsvond. Daar nog even het begin van gezien, terwijl de meisjes aan een enorme chip (30 cm doorsnee) zaten te knabbelen. Mariska wilde op de terugweg graag eens ergens bij een restaurantje eten dat het niveau van pizzatent een beetje zou ontstijgen. Dus gestopt in Monteregioni (oud Italiaans plaatsje waar we nu al 4x zijn geweest). We hadden net de meisjes verteld dat we vanavond eens geen pizza of patat zouden eten, maar bleven toch uiteindelijk bij de pizzaria op het terras, waar we eerst wat wilde drinken, hangen.

Maandag 4 augustus:
Eerst vanmorgen hardgelopen. Ben de 'Monte Diavolo' opgelopen, de bilnaad van de hel, de klim der 1000 doden, de Alto di Tortura (een heuveltje met een stijging van 150 meter over een afstand van 2,5 kilometer). Maar,....Ik heb hem getrotseerd. Daarna: bij thuiskomst bleek er weer een oud-collega dood. Johan Koetje was een van de mannen op de boot op de Vinkeveense plassen. Was oud VW-collega bij Pon en tegenwoordig dealerdirecteur. Dat verklaarde ook meteen waarom bij die dealer zondag de medewerkers op facebook hun profielfoto op zwart hadden gezet. Was al de 2e ex-collega deze vakantie. Vorige week is Phillip Serfontein (Zuid-Afrikaan, werkte als trainer bij Audi AG) in Duitsland met een sportvliegtuigje verongelukt. Geen van 2en stonden ze op mijn mentale shortlist om zo te eindigen. Dat verpeste mijn dag wel een beetje, mede door de appjes en berichtjes over en weer over het onderwerp. We zouden naar het strand, maar bleven o.a. door mijn humeur bij het huisje hangen. Anna schreef nog (Johan was ook 42) "leef je leven nu en drink er een fles Prosecco op". Dus 's middags boodschappen gedaan en Prosecco gekocht. Toen naar een heuvel gereden, onderaan geparkeerd, meisjes de iphone gegeven en ze laten zoeken naar een geocach die bij het kappelletje 700 meter verder op de heuvel lag. Toen we weer naar beneden liepen (terwijl Laura drie rondjes om de kerk liep met de iPhone om de schat te zoeken, had Lot hem al lang gevonden), kwam er een Fiatje aan rijden met een oude baas die de sleutel van de kapel had. Of we binnen wilde kijken. Dus wij weer mee naar boven. En terwijl hij ons z'n zelfgemaakte olijfolie (8,- per fles) en groezelige ansichtkaarten probeerde te verkopen (1 gekocht voor 3 euro), kregen we wat uitleg over de kerk en vooral dat het meeste restauratiegeld achter over was gedrukt omdat Italianen boeven zijn. Daarna thuis heerlijke pasta gemaakt en met Prosecco (Maris lust geen bubbeltjes wijn) genuttigd.

Dinsdag 5 augustus:
Maris was al vroeg op, dus toen ik om 10 uur (koppijn, Prosecco, au, thanks Anna) uit mijn bedje rolde, werd er vaart gemaakt om op tijd op het strand te zijn. Ontbijt werd van buiten naar binnen verplaatst vanwege de regen en om 11.30 zaten we in de auto. Net toen we wilden stoppen voor een cappuccino op een terrasje (Laura had cafeïne nodig), begon het weer te gieten. Om 13.00 waren we op een stralend strand. Eerst koffie gedronken (en Technocon voorstel doorgenomen) en om 14.00 lagen we in zee. Parasolletje gehuurd (zelfde plek, voor 30 Euro, ik had aangedrongen om ook elders te kijken, maar daar was alles al verhuurd) met 2 bedjes. De 2e golf tijdens het zwemmen trok mijn loom-armbandje af. En hoewel de zoekactie nog uren heeft geduurd (ik lig nu van onder mijn parasolletje op mijn bedje -bedroefd vanwege het verlies- te kijken hoe Laura en Charlotte de zoekactie coördineren), lijkt het alsof er opnieuw geloomd moet gaan worden. Tja, de zee geeft en de zee neemt. Anna belde net om te melden dat de Technocon-offerte is geaccepteerd!

Op de terugweg is er in de auto uit alle hoeken en gaten elastiek gehaald (nog van de remactie) om een nieuw loombandje voor me te knopen. Weer een mooie blauwe/roze. Thuis bloemkool met lamskoteletten gegeten en een uitstekende rode wijn (thanks Anna, meteen met de Prosecco gekocht).