Terug van weggeweest

27 december 2016

De aanloop naar de vakantie was relaxter dan normaal, om verschillende redenen: we hadden in januari het huisje/de tickets/de huurauto al geboekt, waardoor er niks meer geregeld hoefde te worden de afgelopen weken + we waren zo druk met de afronding van alle werkzaamheden (Maris d'r werk, voorbereiden voor start opleiding schoolleiderschap, ik met Audi, Renault en voedselpakketten enz.) dat we geen tijd hadden om ons over iets anders druk te maken.

Kerst verliep soepel met op kerstavond diner bij Bas&Edith, een Roeland+Marijke Brunch (bij ons) op eerste kerstdag, waarbij ik al voorspeld/bedacht had dat er genoeg over zou blijven voor de avond (kaasjes, oliebollen, vissoep, tomatensoep en mousse au chocolat met verse slagroom) en dat klopte. 2e kerstdag bij Anja en daarna bij Jo langs en 's-avonds een licht diner om zonder overgewicht het vliegtuig in te mogen (carpaccio vooraf, lamsrack (spare ribs voor de kinderen), aardappelkroketjes, haricot verts in bacon, stoofpeertjes en toe straciatella vla met verse slagroom).

Toen vanmorgen om 06.00 de wekker ging, leek het heel even aantrekkelijk om gewoon te blijven liggen en de komende 10 dagen in het grijs-grauwe weer in Nederland door te brengen. Heel even. Toen eruit, douchen en in de auto ontbijt en thee. Om 07.30 waren we bij de holiday-valet parking van Schiphol, die ze, voor eigen plezier, compleet onvindbaar&onaangeduid hebben gemaakt. Daarbovenop bieden ze nog een 'valet service' die wel goed is aangeduid, gewoon omdat ze hebben gelezen dat het positief is als klanten langer bij je organisatie blijven (omdat ze de juiste parkeerplek niet kunnen vinden) en zich consequent eerst bij de verkeerde slagboom melden (die niet opengaat als je daar niet geboekt hebt en je ook niet meer fatsoenlijk achteruit kunt omdat zich daar al een file wachtenden heeft gevormd). Gelukkig was ik hier een halfjaar geleden al eens tegenaan gelopen (gereden), waardoor ik nu in 1 streep naar het juiste loketje reed, de parkeerbegeleiders in verwondering achterlatend. Die hadden zich net achter de CCTV geinstalleerd om zich via de camera's van Schiphol een uur te vermaken met koffie en donuts en te zien hoe wij -steeds gestressder- rondjes zouden gaan rijden op zoek naar 'Schiphol Holiday Valet parking'. Niets van dat al!

Dat betekende dat we om 08.00 door de douane waren (ook al omdat we uit de lange incheckrij gehaald werden om bij de familie-checkin balie direct te worden geholpen) en nog anderhalf uur moesten wachten tot we aan boord mochten van het vliegtuig dat ons uit de mist en 5 graden zou bevrijden. Die tijd konden we gelukkig doden met het kopen van Porsche tijdschriften (ter oriëntatie op een nieuwe midlife bevlieging) en koffie. Maris was zo geconditioneerd dat ze direct naar de Starbucks sjokte, maar daar haal ik tegenwoordig mijn neus voor op. Nee, daarnaast zit een koffietent met echt lekkere koffie (had ik via Martin van Tintelen ontdekt tijdens de laatste weken als we naar Duitsland gingen voor de Q5 CLT). Dus daar voor 20,- koffie en een broodje gekocht. Na het eerste slokje doorgesjokt naar de Starbucks, vandaag was bij 'hét tentje' de koffie niet te hachelen.

We vliegen met Air Europa, maar KLM voert deze vlucht -hiep hoi- uit: goeie stoelen, met voldoende ruimte, lekkere (gratis) thee en een heel lekker (gratis) broodje met ei. Achter ons zat er een Nederlands stel, ook met 2 dochters. Die gingen ook naar Tenerife en hadden net als wij een overstap in Madrid. In Madrid zocht ik expres een achteraf tafeltje op, om niet direct te intiem te worden met de Nederlanders, maar die landden pardoes naast ons (waardoor de kinderen met elkaar konden spelen), dus ging ik aan het andere eind van het vliegveld in de gadgetshop kijken, waar ik de vader van het stel weer tegenkwam. Ze zitten op Tenerife een heel dorp verder, dus wij zijn helemaal niet zo doorsnee dat we alles hetzelfde doen.

Vlucht naar Tenerife liep soepel en rond 17.00 zijn we geland. Geen problemen met het witte poeder dat ik in mijn koffer had (1 kilo oliebollen beslag). Ik had nog overwogen om het in condooms te doen en in te slikken om problemen aan de grens te voorkomen, maar mij was aangeraden daar vanaf te zien.Terwijl Maris de koffers opwachtte (spannend, want bij het inchecken zagen we dat 1 koffer op instorten stond), ging ik vast de huur Picasso ophalen (op een of andere manier had het me 11 maanden geleden bij het boeken van de huurauto verstandig geleken om een 7-zitter te huren, misschien anticiperend op gezinsuitbreiding?). Toen met de koffers naar de auto en daar -traditiegetrouw- zat er meer schade op/aan de 'auto' (het is een Citroen) dan op de getekende formulieren was aangegeven (ik weiger altijd het eigen risico af te kopen, maar dit vraagt wel dubbele controle bij ontvangst van de auto). Dus nog even terug naar de verhuurder, de schade bij laten schrijven en toen konden we naar het appartementje.

Omdat dit hetzelfde huisje was als vorige keer, konden we er zo naartoe rijden. Op zo'n 2 km voor het huisje vroeg ik Maris hoe ze de betaling eigenlijk geregeld had van het appartement (terwijl ik alle communicatie met de eigenaren had gedaan), dus op 1700 meter afstand (na doorlezen van alle mails van het afgelopen jaar), kwamen we erachter dat we nog ff contant 570 Euro moesten aftikken. Ach, dan eten we toch lekker droog brood dit jaar en vangen we onze eigen vis? Snel nog een pinautomaat opgezocht en toen casual het pak met geld aan de eigenaar overhandigd. Lekker om weer 'thuis' te zijn! Bij de supermarkt om de hoek pizza's gekocht en lekker op het terrasje van het appartement zitten eten.

28 december

Uitgeslapen tot 09.30, alleen kwam Charlotte om 08.30 de oplader van de iPad opeisen. Na de meditatie met Maris samen, ben ik met Laura verse, warme broodjes en croissants om de hoek gaan halen, om bij het ontbijt op het terras op te peuzelen: vakantie! Het weer is redelijk: 21 graden, licht bewolkt, maar het waait stevig. Echter niet stevig genoeg om het plan van Charlotte (dat ze al weken heeft) uit haar hoofd te blazen om in het ijskoude buiten zwembad te gaan zwemmen. Voordat we met de lift 2 etages omhoog gingen voor het zwembad, heb ik cappuccino gemaakt (van thuis meegenomen: melkschuimer, koffie, instant espresso-maker (portable hoge druk espresso maker), de juiste suiker en cacaopoeder). Ik had nog geprobeerd om alles in een condoom te proppen, maar uiteindelijk ging het gewoon zo de koffer in. Koffie was een beetje bitter, water van het zwembad was koud, maar iedereen was gelukkig.

Rond het middaguur zijn we - indachtig het gezegde Carpe Post Mederiem- met de Picasso naar het zuiden gereden, waar Maris een leuk wandelpad had uitgezocht in de bergen/heuvels. Helaas bleek het pad vanwege de harde wind gesloten (er zaten 2 mensen in een hutje die dit aan iedereen die langskwam vertelde). Hiephoi. Maar aan de andere kant bleek er een wandelpad te zijn dat wel open was (alle wind was waarschijnlijk druk met dat andere pad). Minder hiephoi. Dus hebben we anderhalf uur gewandeld. Ik met Charlotte steeds voorop, wedstrijdje doen wie het snelste was en Laura en Maris er achteraan hobbelend.

Terug bij de C4 heb ik eerst de stoelconfiguratie veranderd: 1 stoel uitgeklapt van de achterste zitrij, 2 stoelen ingeklapt van de middelste zitrij, waardoor elke dochter een eigen 'etage' heeft. Toen doorgereden naar Medana, voor een hapje-van-het-een-of-ander. Vanaf de parkeerplaats langs het strand (voor de vissen in de poeltjes en de bijzondere vogels op de rotsen) naar het dorpje gelopen. En daar werd de late lunch (16.30) aan de baai geruisloos omgezet in een diner met een mix van tapas, paella en kipkluifjes.

29 december

We worden steeds beter in vakantie hier: uitgeslapen tot 09.30, meditatie, broodjes en croissants kopen bij de warme supermarkt (het is een gewone supermarkt, maar ze maken verse broodjes, dus waarom mag een bakker wel warm zijn en een supermarkt niet, dacht ik zo). Porsches kijken op internet. Charlotte is nog niet helemaal genezen van haar zwembad voornemen, dus rond het middaguur zaten we weer bij het zwembad. Ik kom mezelf niet bedwingen en na de koffie ben ik ook gaan zwemmen. Tenminste, ik ben via het trapje het zwembad in geklommen, toen ben ik heel langzaam wadend naar de andere kant gelopen en daar ben ik er via het trapje weer uitgeklommen: KOUD. Laura waagt zich af en toe in het water en Charlotte -steeds blauwer wordend- houd vol dat het heerlijk is. Toen iedereen weer warm en droog was, zijn we met de auto richting Santa Cruz de Tenerife gereden, waar we, net als vorig jaar, de afslag mistten naar het uitzichtspunt. 20 minuten later hadden we de juiste afslag toch en zijn we doorgereden tot de weg eigenlijk geen weg meer was. Daar hebben we geparkeerd en opnieuw een bergwandelingetje gemaakt, met uitzicht op de zee ver beneden. Na een ruim halfuur hadden we het einde van het pad bereikt en kwamen we aan bij een bouwvallig schuurtje, met ouwe stoelen erin en een urinelucht (waarschijnlijk de hangplek van de lokale jeugd) eromheen. De meisjes vonden het een prachtige, romantische ruïne.

Tegen 16.00 waren we bij de Decathlon, omdat de vrouwen in het gezin zulke oude bikini's hadden dat ze intussen doorschenen (Maris, dat vond ik wel leuk) of zo uitgelubberd waren (de meisjes) dat je ze met 1 hand moest vasthouden tijdens het zwemmen. Ook klaagden de kinderen al 2 bergwandelingen dat hun schoenen te klein waren (voor mij was de oplossing om geen lange wandelingen meer te maken, maar ik werd weggestemd in het voordeel van nieuwe schoenen kopen). Dus 45 minuten later hadden we allemaal nieuwe badkleding en 2 paar nieuwe schoenen (roze Nikes/Adidassen). Toen door naar de supermarkt tegenover de Decathlon, alleen stond die zo slecht aangegeven, dat we via 4x verkeerd rijden, 20 minuten onderweg zijn geweest. Daar lekker nieuwjaarsavondinkopen gedaan (mosselen, 5 liter zonnebloemolie voor de oliebollen, Moet en Chandon Champoepel enz.).

's-Avonds een beetje gestressed pasta gemaakt (vanwege de te kleine pannen en het kleine elektrische fornuis, waardoor a) de helft van het eten met enige regelmaat uit de te kleine pan op het fornuis viel en b) daar dan weer de helft van, van het te kleine fornuis op de grond viel), maar smaakte goed (ook al was er niet veel meer) met een rood wijntje op ons terras.

30 december

Ochtendritueel: Porsches kijken op internet, brood gehaald, ontbeten, meditatie. Toen naar beneden het dorp in gehobbeld voor antiwagenziekte drankje (bij de apotheek) voor Lot (volgens mij gewoon rohypnol, Lot wordt er altijd heel rustig van) en toen bij Cafe Mar rare cappuccino gedronken die wel erg lekker was. Met uitzicht over zee (en de kinderen op het strand) zaten we daar op het terras en hoepsefloeps, toen was de koffie opeens veranderd in een biertje en tapas en tosti's. Na 2 uur zijn we maar weer eens opgestapt, eerst om een middagdutje te doen (Maris) en daarna om een wandeling langs het strand/kust te maken door het plaatsje waar we zitten. Daar waren we vorige keer niet aan toe gekomen, omdat elke inspanning van meer dan een kwartier toen nog teveel was voor Maris (dat heb ik zelf eigenlijk altijd). We hadden als doel van de wandeling de vuurtoren die we vanuit het appartement kunnen zien. Na zo'n 3 kwartier wandelen starte de discussie of de vuurtoren nou het doel was, of de wandeling an sich. En vervolgens vroegen we ons af of 'vlakbij de vuurtoren' ook niet telde als doel (hij was verder weg dan we dachten). 's-Avonds thuis bloemkool met risotto en knaksworsten/ lamsvlees gemaakt.

31 december

NIKS. We hebben niks gedaan. O wat is vakantie goed. Meditatie, boodschapjes bij de supermarkt om de hoek (mijn eeuwige last minute paniek om te weinig te hebben, dus toch nog even sardines en tonijn en gepaneerde mosselen en brood en paté en camembert en brie en ham enzo gekocht). Daarna thuis ontbeten en koffie gemaakt en Porsches op internet gekeken. Tegen 4en de oliebollen gebakken. Nadat vorig jaar een schoonmaakteam weken bezig is geweest om het appartement met een hogedrukspuit weer bewoonbaar te maken vanwege de rondspattende olie bij het bakken van de bollen, had ik dit jaar de hele keuken ingepakt in aluminiumfolie om de spetters op te vangen. Met Charlotte samen het beslag gemaakt en toen, zonder een druppel te spatteren, de bollen in 20 minuten gebakken. Daarna al het folie verwijderd en toen was de keuken as good as new. Voor het avondeten nog even de lokale kleine pepers gebakken (dat spatterde zo, dat de hele keuken onder de olie zat) en de mosselen klaargemaakt (gekookte voor Maris en mij, gepaneerde voor de kinderen, als een soort kroketjes) en salade en broodjes en smeerseltjes.

Om 21.30 zijn we met zijn allen een dutje gaan doen en nadat we om 23.05 familie en vrienden telefonisch gewenst hadden (vanwege het uur tijdsverschil) hebben we om 23.45 (lokale tijd) de kinderen uit bed gedwongen. Middernacht was hier echt feest met muziek (Feliz Navidad, maar dan 15x achter elkaar, echt waar) en een heuse vuurwerkshow. Dus dat telde als afscheid van 2016 en verwelkoming van 2017. Rond 01.00 was bij het feest beneden de koffer met andere CD's gevonden, waardoor we nog tot 04.00 plezier hebben gehad van het brede scala aan muziek.

1 januari

Besloten om het hele Porscheplan uit mijn hoofd/in de koelkast te zetten. Toen op Autoscout24 een mooie Porsche gezien en toch een mailtje gestuurd. Daarna ontbeten (zoals gebruikelijk op het terras, het is hier elke dag tussen de 20 en 23 graden, soms wat bewolking, soms wat wind) en koffie gemaakt/gedronken. Toen de kinderen voorgesteld een nieuwjaarsduik in het zwembad te doen, maar die wilde een jaartje overslaan. Wel vonden ze het een goed idee om elkaar voortdurend te jennen en te treiteren. Even boos geworden -goed voornemen 2017- en gezegd dat als dat zo door zou gaan, ze de hele dag op hun kamer moesten blijven en wij dan 's-avonds zouden zien wie de treiterwedstrijd gewonnen had. Laura moest ervan huilen en toen hebben we de straf heronderhandeld, waarbij zijn voorstelde dat als ze elkaar vandaag nog 1x dwarszaten, ze 5 minuten minder op de iPad zouden mogen. Kijk, mijn onderhandelingstraining begint vruchten af te werpen. Het is nu 15.00 en we gaan zo naar Los Cristianos voor onze nieuwjaarduik en een hapje-van-het-een-of-ander.

Om 16.00 waren we in Los Cristianos, nog net op tijd voor een -potentiele- nieuwjaarsduik. Alleen was het nog 20 minuten lopen vanaf de parkeergarage naar het strand. Toen we eindelijk bij het strand waren, bleken we ook weer bij de parkeergarage. Er was dus een kortere route... Vlug langs alle restaurantjes en de jeux de boulles competitie gelopen, gemerkt dat we verkeerd liepen, omgedraaid en weer teruggelopen en toen waren we om 16.40 op het zandstrand (beetje winderig). Eerst Lot en later Lau lieten zich niet tegenhouden door de wind, de laagstaande zon en het koude zeewater. Mama en papa hebben er dapper foto's van gemaakt. Na 3 kwartier (met veel plezier) koukleumen, zijn we een terrasje gaan opzoeken. Tripadviser had een leuke suggestie en zoals gebruikelijk bestond dat restaurantje niet. Dus werden we door de pusher van het buurrestaurant op kundige wijze het terras op gelokt (Laura werd door hem bij de hand genomen en naar een tafeltje gebracht) en onder een speaker gezet waar de rest van de avond dezelfde jaren '70 CD werd gedraaid (ABBA, Donna Summer, Boney M, Gloria Gaynor, enz.). Heerlijk gegeten met schaaldieren in vissoep vooraf en lekkere pizza. Toe en likeurtje voor ons en een ijsje voor de meiden van het huis. Om 21.30 waren we weer terug in het appartementje.

Net toen we naar bed wilden, viel mijn oog op een Porsche advertentie die te mooi was om waar te zijn. Tot nu toe had ik gezocht naar het model dat mij het meest aantrekkelijk lijkt, naast het feit dat dit model haast onbetaalbaar is (voor mij), is het ook motorisch volstrekt onbetrouwbaar (quote: het is niet de vraag of ie vastloopt, maar wanneer). Dus toen ik deze advertentie zag van het meest onaantrekkelijke model 911 met alle juiste opties en nieuwe motor voor 1/3 van de onbetaalbare prijs, dacht ik: bingo, een vierwielaangedreven Porker met te weinig vermogen en een onaantrekkelijke buitenkant, dat moet 'm zijn! (996 Carrera4). Betekende wel dat ik nog 3 uur op bleef om alle specs uit te zoeken, de voors en tegens, de alternatieven, de historie en uiteindelijk de eigenaar te mailen. Om 01.00 naar bed, om 02.00 slapen, om 07.00 wakker om te kijken of ie al teruggemaild had.

2 januari
Niet dus. Dus zijn nummer opgezocht, bleek niet te bestaan, dus zijn adres opgezocht en gebeld, bleek een alleenstaande oudere vrouw te wonen die al 2 keer van de week bezoek had gehad van mensen die voor de Porsche kwamen. If something seems too good to be true... and all that.
Net ontbeten (ik ben terug naar een fruit ontbijt, terwijl de familie aan de warme broodjes zit) en straks vroeg op pad naar het strand (eerst nog even meditatie).

Het was winderig rond het appartementje, dus toen we tegen 13.00 aankwamen op het witte opgespoten Sahara zandstrand bij Santa Cruz, waren we met z'n 3en blij dat de wind daar was gaan liggen, de zee kalm was en de temperatuur aangenaam. Alleen Maris baalde dat ze -omdat het zo waaide bij het appartement- haar badpak niet had meegenomen. Ik zag alleen maar voordelen: leuk een topless vrouw en het gaf me de gelegenheid om de hele tijd te zeggen dat wíj even onze badkleding aan gingen trekken. Maris ging daarna (nog gekleed, wij waren al in zwembroek en bikini) de mij onthouden koffie kopen bij een strandtentje halen. Ze kwam terug met 2 cappuccino, 1 grote fles water en 3 bananen voor 6 Euro. Geen geld, maar nog steeds te duur als je de koffie had geproefd. Toen met een Porsche magazine op mijn handdoek en later zelfs met zijn 4en in zee (Maris in onderbroek en BH). Tegen vieren zijn we nog even naar het belendende zwarte strand gereden. Dat zand was inderdaad zwart (Laura heeft een zakje zand meegenomen als bewijs, ik ga het straks voorzichtig in een condoom gieten). Toen nog langs een hyper-mega-super-supermarkt voor ingrediënten voor de chili con carne van vanavond (met tortilla chips met dips en Corona, ter viering van de nieuwe Audi Q5 fabriek in Mexico, ik zal proberen het supermarktbonnetje te declareren). De supermarkt was makkelijk te vinden dit keer, een plekje in de parkeergarage echter niet. Gelukkig heeft er altijd 1 dochter op de achterste rij 'piepdienst', omdat de huur Citroen C4 Picasso niet is uitgerust met parkeerpiepertjes. Dus als ik achteruitrij, hoor je achter uit de bus: "piep...., piep,....piep,piep,piep,piiiiiiiiiiiep!" Thuis lekker gemexiceerd.